- Vorig jaar heb ik na 1,5 jaar geen ondersteuning vanuit de WMO ontvangen te hebben weer contact gezocht met de gemeente. Ik had een flinke terugval en had behoefte om met iemand thuis te kunnen praten, gezien ik t/m augustus 2017 ook ondersteuning vanuit het uitvoeringsteam van Venlo had gekregen, wat erg prettig was. Inmiddels was ik begonnen met mijn opleiding tot ervaringsdeskundig begeleider aan Fontys Hogenscholen in Eindhoven. Dit was een erg pittige studie, waarbij ik als leerling werkte bij GGzE als ervaringsdeskundig begeleider binnen de Boei (ook ambulante tak van de GGZ) De combinatie werken leren en een prive leven is erg pittig, zeker als je een flinke rugzak hebt, en in jargon, problemen hebt in de executieve functies.
- Begin januari 2019 trok ik dus weer aan de bel. Ondanks dat ik depressief was wilde ik wel kosten wat het kostte mijn studie afronden op mijn eigen tempo. Gezien bijna het hele gezin bij het VVGi als cliënt loopt voelde ik mij te bezwaard om daar mijn verhaal te kunnen doen, zeker omdat ik serieuze suïcidale gedachten had. Behalve behandeling bij het VVGI ben ik dus uiteindelijk ook gekoppeld aan een begeleidster van Vincent Thuis, gezien ik ook behoefte had om mijn verhaal te kunnen doen en te ventileren. Toch was dit niet mijn enigste vraag. Ik had constant het gevoel dat ik geen overzicht had en raakte daardoor snel in paniek en overprikkeld.
- Mijn begeleidster vertelde me toen over DOEN, en wilde mij voorstellen aan haar collega, een begeleidster van PSW. Hier zou ik met mijn intelligentie niet snel aan gekoppeld worden. Omdat ik vertelde dat het juist helpt om mijn gedachten visueel te maken heeft ze mij aan haar gekoppeld. Mijn eerste afspraak met G. en J. samen kan ik me nog goed herinneren. Ik was helemaal in paniek en wist niet welke keuzes ik moest maken. J. pakte haar tekenblok en begon deze gedachten op te schrijven. Op een of andere manier kwam er ruimte in mijn hoofd en kon ik eindelijk weer een realistische planning voor een paar dagen maken. (Dit is een van de eerste dingen die slechter gaan wanneer ik me niet goed voel) en er was een wezenlijk verschil van voor het gesprek en daarna. We hebben toen ook afgesproken dat ik J. mocht bellen als ik weer mijn overzicht aan het verliezen was. Ik zat in mijn afstuderen, voor iedereen een hele stressvolle periode. Vanwege mijn sombere stemming was het extra zwaar dus ik heb regelmatig met J. afgesproken om planningen concreet te maken, omdat ik weer te veel wilde gaan doen en te hoge eisen stelde aan alles. Het fijne van deze combinatie was dat ik de ondersteuningsvragen gescheiden kon houden. Daardoor kon ik mij ook volledig richten tijdens de afspraken op plannen of mijn pieker gedachten.
- Inmiddels ben ik geslaagd voor mijn studie en werk ik sinds kort bij Maatwerk Zorggroep B.V. als ervaringsdeskundig begeleider. De tools die ik van J. geleerd heb, zette ik tijdens mijn laatste stage bij Centrum autisme heel goed in en gebruik ik nu ook bij mijn eigen cliënten, allemaal jongvolwassenen met LVB incl. psychiatrische stoornissen. Ik heb nog steeds nodig om te kunnen ventileren. Echter, de hulp met overzicht houden heb ik nu gelukkig niet meer nodig.
- Tijdens mijn loopbaan als cliënt, maar ook wat ik nu als professional ervaar, is dat ik het fijn vind dat een begeleidster de tijd voor je neemt en dat er niet zo snel naar een ander onderwerp gesprongen wordt. Bij G. kan ik ventileren, mijn ei kwijt, en zij kan ook zo nodig mij een spiegel voorhouden als ik mijzelf volledig aan het voorbijrennen ben. Bij J. kon ik juist heel praktisch aan de slag. De kracht van DOEN is dat kwaliteiten van de verschillende hulpverleners worden aangesproken. Als vers van de pers weet ik inmiddels wat er verwacht wordt van een psychiatrisch hulpverlener, en moet je van allerlei soorten interventies wel iets weten en toe kunnen passen. Je kunt als hulpverlener heel generalistisch te werk gaan. Toch ben ik van mening dat zorg maatwerk is wat alleen slaagt als de zorg met de volle aandacht gegeven kan worden. Als de cliënt daardoor gaat sprokkelen of meerdere hulpverleners met hun eigen kwaliteiten kunnen worden ingezet zou je als gemeente, hulpverlener of instelling niet bang moeten zijn. Dit is samenwerking en dat moedig ik alleen maar aan!
- Mijn tip dus: Doe aan shared caseload, en durf ook te kijken bij andere takken van de zorg, zoals gehandicapten, ouderen, jeugdzorg, arbeid etc.
